Siłownia, stadiony, sale fitness, to tak naprawdę świetne laboratorium i punkt obserwacyjny. Sam trening jest  diagnostyką ciała dla oka fachowca, który chce pomóc swojemu podopiecznemu, czy nawet sobie samemu. Większa część mojej pracy jako trenera , to skupienie uwagi, na dysfunkcjach ciała. Wcześniej jednak odpowiednie testy u podopiecznych.

Zaledwie  2 % dysfunkcji narządu ruchu ( niepoprawne chodzenie, krzywe barki, lordoza kręgosłupa i inne)  to patologie , czyli poważne zaburzenia działania organizmu, oraz kontuzje np. po wypadkach.

Natomiast cała reszta, czyli 98 % to niestety dysfunkcje spowodowane przeciążeniem  i ograniczeniem ruchu i błędy otwartego obwodu.

Dysfunkcje te obserwuje poprzez nie poprawne ułożenie ciała w ćwiczeniach, bądź samą sylwetkę.

Jako trener,  nigdy nie zaczynam jak wspomniałam wyżej z osobą z  wymienionymi problemami  od treningu, który prowadzi nas do celu. Czyli wymarzona sylwetka, wynik sportowy poprzez poprawę siły, wydolności, bicia rekordów w czasie itp.

Pierwszym etapem jest naprawa i trening poprawiający funkcjonowanie ciała. Przestawienie go na tory z obwodu otwartego dysfunkcyjnego, na zamknięty prawidłowy. Gdyż  ten ostatni jest jedyną szansą na zrobienie wyniku, osiągnięcie celu, usprawnienie  ciała, bez narażania na trwałe kontuzje i bóle w przyszłości.

Każdy sportowiec, czy to amator, czy zawodowy, dąży do jakiegoś celu. Dlatego często ignoruje sygnały bólów np. w stawach, czy zmęczenie a nawet nie wykonuje rozgrzewki. Proces adaptacji do treningu jest również ignorowany, a składa się na niego dieta, regeneracja, sen, rozgrzewka. To wszystko powoduje  przykurczanie się mięśni, złe ukrwienie tkanek i otwieranie się obwodu. Ten z kolei prowadzi do ciężkich powikłań w przyszłości. Nasze stawy są zaprogramowane na życie bez bólu na około 120 lat. Tymczasem już młode osoby w tym sportowcy a nawet dzieci, miewają zwyrodnienia i bóle w kolanach, kręgosłupie, barkach. Przyczyną może być, praca w wymuszonej pozycji, siedzenie zbyt długo przed ekranem telefonu, czy monitora w komputerze. Także stres, otyłość, czy przeciążenia treningowe, choroby .

Na siłowni często widać, jak ważne są podniesione ciężary i zrobienie efektu w postaci  wielkości mięśnia. Nie liczy się, jak go podnieść pomimo znajomości techniki, ale liczy się sam podniesiony ciężar wogóle, wykonana do końca ilość powtórzeń i serii . Ciało sobie radzi i kompensuje. Czyli znajduje swój własny sposób na udźwignięcie ciężaru, wykrzywiając miednicę, barki, kręgi szyjne itd. Po latach za przykładem słynnego medalisty w kulturystyce Ronnie Colemana, mamy  patologiczne zmiany w narządzie ruchu i kalectwo.

Osoby ćwiczące same, bez odpowiedniego przygotowania i testów diagnostycznych, mogą na siłowni robić nieudane przysiady ze sztangą, czy biegać maratony z rozluźnioną miednicą i pogłębiona lordozą. Dlatego też warto u amatorów sportów, w tym absolutnie dzieci, zastanowić się nad profesjonalnym przygotowaniem do treningu z pomocą dobrego trenera, czy fizjoterapeuty, pierwotnie zaczynając od diagnostyki. Natomiast u zawodowych sportowców regularnie dbać o mobilność mięśni i stawów z pomocą fachowców, gdyż przeciążenia w treningu gwarantujące sukces w zawodach, odbija się na ich ciele.

Cechy otwartego obwodu ( nie poprawnego)

Stań spontanicznie luźno przed lustrem , raz przodem, raz bokiem i sprawdź, czy występuje u Ciebie

– Zaokrąglony kręgosłup

– barki skręcone w przód ( zwróć uwagę na kciuki. powinny kierować się w przód a nie do środka ciała )

– lordoza kręgosłupa ( nadmierne wygięcie w odcinku lędźwiowym )

-stopy zbyt  skręcone na zewnątrz

-spuszczona głowa w dół, lub wysunięta zbyt mocno do przodu

– łokcie odsunięte od ciała

Jeśli sam nie potrafisz zaobserwować u siebie nieprawidłowości, zgłoś się do wyspecjalizowanego trenera, lub fizjoterapeuty. Pozwoli Ci to uniknąć zagrożeń podczas wieloletnich treningów. Ten pomoże Ci prawidłowo ustawić ciało na obwód zamknięty przed wykonanym ćwiczeniem, lub skorygować dysfunkcje poprzez rehabilitacje najpierw.

Do nich może zaliczać się : zerwanie wiązadeł krzyżowych, przepuklina dyskowa, zerwanie bicepsa, uszkodzenia torebki stawów, zerwanie ścięgna achillesa i wiele innych.